The Beauty

"…
Της προσφέρει ένα όμορφο τριαντάφυλλο. Εκείνη απλώνει το χέρι της και το παίρνει.

- Αουτς! Είπε και της έφυγε από τα χέρια. Έχει αγκάθια, είπε ξαφνιασμένη και κοίταξε το πρόσωπο της γιαγιάς κυρίας όπου γελούσε ελαφρά με ικανοποίηση.

- Μα κοίταξέ το! Δεν είναι όμορφο λουλούδι; Είπε η γιαγιούλα.

Τότε το κοριτσάκι κοίταξε το τριαντάφυλλο που είχε ρίξει κάτω. Ήθελε να το πιάσει ξανά και να το μυρίσει. Όμως τώρα πλέον ήξερε ότι το όμορφο τριαντάφυλλο είχε άμυνες και έπρεπε να το πιάσει απαλά για να μη την τσιμπήσει πάλι. Και έτσι έγινε. Σήκωσε το όμορφο λουλούδι, το μύρισε, και τότε σκέφτηκε,

- Αν δεν ήθελα να προσπαθήσω πάλι, δε θα ήξερα τι άρωμα έχεις.

Θέλησε να ευχαριστήσει την καλή κυρία, αλλά όταν σήκωσε το βλέμμα της από το λουλούδι δεν την είδε. Ήταν ένα μυστήριο.
…"

*´¨ )
¸.•´¸.•´¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ (¸.•*´¯`*•> ©Naya

Μία μικρή ιστοριούλα την οποία την έγραψα πριν δύο χρόνια. Την δημοσίευσα εδώ για να την μοιραστώ μαζί σας. Η ιστορία καλύπτει ένα θέμα από τα "πιστεύω" μου.

Έχει έρθει μία εποχή που όλοι μας, εξαιτίας της, έχουμε αναπτύξει κάποιες προσωπικές άμυνες προκειμένου να μην πέσουμε σε παγίδες κάποιων «κακών» ανθρώπων κατά την ατομική μας γνώμη.

Είναι όμως τόσο εύκολο να κρίνουμε και να καταδικάσουμε κάποιον με την γνώμη μας; Την απάντηση την ξέρετε ήδη.

Υπάρχουν άνθρωποι που σε καταδικάζουν την ίδια στιγμή που σε βλέπουν. Δε ξέρουν τι χάνουν όμως...

Μη βιαστείτε να ταιριάζετε τον ρόλο του τριαντάφυλλου με τον εαυτό σας, μπορεί να κάνετε λάθος. Ο ρόλος στην ουσία είναι ένας, αλλά κάποιος θα πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα, ή έστω στη περίπτωσή μας το δεύτερο, χωρίς άμυνες και με κάποια λογική.